Wrocławskie Krasnale - www.wroclawskie-krasnale.pl

Gość

[link widoczny dla zalogowanych]

Krasnal Pierożnik zwany też Estepkiem przysiadł na progu swojej ulubionej knajpki na ul. Kuźniczej

Krasnal smakosz dołączył do wrocławskich kumotrów

Zwabiły go ruskie

Fama o tym, że we Wrocławiu można sobie dobrze podjeść, obiegła ostatnimi czasy skrzaci światek. Lotem polnej jaskółki i głosem skrzekliwego bekasa rozeszło się, że prócz tradycyjnych dań typu mucha na dziko w sosie paprotnym czy polewka ze stawowej rzęsy dobrze warzą w grodzie nad Odrą także bardziej ludzkie potrawy.
Na efekty szeptanej z ucha do ucha reklamy długo nie trzeba było czekać. Od wczoraj na ul. Kuźniczej zamieszkał kolejny krasnoludek – Pierożnik, zwabiony właśnie wrocławskimi pierogami. Miejsce swojej nowej siedziby wybrał nieprzypadkowo, bo na progu jednego z barów.
– Byłem na Rusi, ale tamtejsze ruskie nie umywają się do tych tu, podawanych z cebulką i skwarkami. Mniam! – mlasnął znacząco Pierożnik i zabrał się za pałaszowanie kolejnej miski pierogów.
Nowy skrzat, który nie rozstaje się z widelcem, a z radości, że – w odróżnieniu od wschodnich krain – jadła we Wrocławiu nie brak, ułożył nawet skoczną przyśpiewkę: „Tutaj, na tym progu/ Najem się pierogów/ Hu ha!”.
Pierożnik ulokował się wczoraj na progu jednego z barów na ul. Kuźniczej – czyli blisko źródła swoich ulubionych pierogów.

/(BW) - Słowo Polskie Gazeta Wrocławska/

Camparis

zdjęcia ze strony [link widoczny dla zalogowanych]

Przedmiot dodano

3 lutego 2008

Krótko o przedmiocie

Pierożnik jest pierwszym prywatnym krasnalem we Wrocławiu, znajduje się na ulicy Kuźniczej 10, tuż przy wejściu do lokalu STP. Zawsze byłam przekonana, że Pierożnik to jego prawdziwe imię, jednak ostatnio dowiedziałam się, że jest on nazywany także Estepusiem. Ale zupełnie nie mam pojęcia skąd się wywodzi ta nazwa... Tego krasnoludka bardzo łatwo przeoczyć. Idąc szybkim krokiem od Uniwersytetu w stronę Rynku nawet się nie patrzy pod nogi, a co dopiero na dolne partie budynków. Przyznaję się, że trafiłam na niego specjalnie, w ramach spaceru połączonego z fotografowaniem krasnali.

A co do samego pomysłu prywatnych krasnoludków. Hmm... Jeśli nie będzie ich za dużo i zamiast atrakcji nie staną się tandetą, to czemu nie? Może za jakiś czas na wrocławskich pocztówkach zamiast Iglicy zagoszczą właśnie one?

Camparis

moje pierogowe trofeum

Gość · Wysłany: Nie 23:02, 02 Mar 2008 Temat postu:

To ja się swoim Estepkiem też pochwalę Smile

Mój ulubiony i moim zdaniem najbardziej fotogeniczny krasnal Smile

Gość · Wysłany: Pon 15:15, 03 Mar 2008 Temat postu:

a tutaj stołuje się Pierożnik:

autor: HOLiC
kopiowanie bez zgody autora zabronione!

Camparis · Wysłany: Czw 13:13, 06 Mar 2008 Temat postu:

Wielki pieróg na Kuźniczej:

autorka: Camparis
mapa z blogu: [link widoczny dla zalogowanych]

prawa autorskie zastrzeżone Twisted Evil

Camparis

[link widoczny dla zalogowanych]
Agnieszka Wieliczko z Polkowic

Za górami, za lasami, dawno temu, gdzieś tam działa się historia, którą wszyscy znają – o krasnoludkach i sierotce Marysi. Kto nie zna Koszałka-Opałka, kto nie zna opowieści o krasnalach? Ale niewiele osób wie, co działo się za kulisami tej całej historii.

W królewskim domu, na królewskim stole, podawano co dzień królewskie dania! Czego tam nie było: ciastka jagodowe, zupy grzybowe, suszona jarzębina, smażone komary, opiekane muszki, galaretki w kolorach tęczy! A któż się tym wszystkim zajmował, kto w kuchni gotował?

Tego imienia nie znajdziecie w bajce „O Krasnoludkach i sierotce Marysi”... Bajkę o tym krasnalu ja Wam opowiem!

Codziennie rano, cały krasnali dwór zbierał się na wspaniałych śniadaniach. Kuchnią zajmował się sam krasnal PIEROŻNIK. Wymyślał i serwował przepyszne potrawy, co dzień czymś zaskakiwał. Wszyscy
jednak zawsze czekali na danie główne krasnala Pierożnika: PIEROGI!!!
To dopiero było pole do popisu dla Pierożnika! Pierożki o różnych smakach i kształtach. Z nadzieniem słodkim lub słonym, mięsne i jarskie, z falbankami dużymi i małymi, zawijane, pieczone i smażone.

Pierożnik miał w swoim zwyczaju urządzać wystawne uczty raz na jakiś czas. Był przecież na królewskim dworze, gdzie uczty są jak najbardziej wskazane.

Poprzez echo, rozeszła się po lesie wieść o tym, że skrzat Pierożnik ucztę wyprawia. Tym razem ma być to uczta wyjątkowa! Leśny świat cały się zebrał, bo każdy ciekawy był wieści - co też nowego Pierożnik wymyślił, I cóż to było tym razem?

Krasnal w czasie uczty ogłosił, że ma urodziny! Równe, okrągłe 100 lat kończy! Jedni biesiadnicy zaczęli mu składać życzenia, inni bardzo się zasmucili – wiedzieli bowiem, co oznacza takie świętowanie. W życiu każdego krasnala jest tak, że gdy kończy równe 100 lat, opuszcza swój dotychczasowy dom i szuka nowego miejsca, gdzie spędzi kolejne,
szczęśliwe 100 lat życia.

Biesiadnicy trochę pomarkotnieli, ale wyśmienite pierogi zrobiły swoje i humor wszystkim się poprawił. Wiedzieli, że 100 lat szybko zleci i może krasnal znów do nich powróci...

Następnego dnia, gdy tylko słońce wstało, Pierożnik wyruszył w podróż.
Z małą walizką, do której zapakował pierogowe przepisy, ulubiony widelec i chochelkę, udał się na poszukiwanie nowego domu. Długo wędrował. Gdy spotkał życzliwych sobie ludzi, na pożegnanie zostawiał
swój popisowy pierogowy przepis.
Wśród ludzi krążyły wówczas opowieści o wyśmienitych pierogach serwowanych przez babcię Ulę, albo o bajecznych pierogowych falbankach cioci Irenki!

Skrzat nasłuchiwał również, co mówą ludzie. I wówczas, w ludzkich wiadomościach i plotkach, zaczęła pojawiać się nazwa miasta przyjaznego krasnoludkom! Miasta,do których przeprowadzają się inne skrzaty, gdy nadchodzi czas ich wędrówki. Tam stworzone są warunki krasnalo-mieszkaniowe. Tam nikt nie będzie się dziwił, że krasnal pierogi serwuje!

I zabrał Pierożnik swoją walizkę z przepisami, widelcem oraz chochelką i zawędrował do Wrocławia! Przyjęto go bardzo gorąco. Zarówno krasnale, jak i ludzie wiedzieli, że jeśli Pierożnik zostanie na stałe, to mają zapewnioną pierogową ucztę przez najbliższe 100 lat!

Spodobało się Pierożnikowi miasto, jak i wrocławskie zwyczaje.
Znalazł swoje mieszkanie i nową kuchnię, gdzie rozłożył przepisy, schował widelec i chochelkę. Zaprasza na pierogi dużych i małych. Każdy, kto szanuje Krasnali i pierogi, musi zawitać do Wrocławia i odwiedzić Pierożnika! Ja u niego byłam, pierogi próbowałam i fanką tego dania na wieki zostałam!!!

A, że czas szybko leci, kto wie, kiedy skrzat skończy 200 lat i uda się w kolejną wędrówkę...
Lepiej nie zwlekać z odwiedzinami we Wrocławiu...

Camparis

[link widoczny dla zalogowanych]
Wioletta Nowak

Mam już pełny brzuszek, kolejna porcyjka pierożków zjedzona. Teraz spokojnie mogę opowiedzieć Wam moją historię, dopóki znowu nie zgłodnieję, a dzieje się to bardzo często. Gdy tylko poczuję ten wspaniały zapach świeżych pierożków, prosto z wody, a do tego trochę masełka, to zupełnie tracę głowę. Dlatego zadomowiłem się pod jedną z licznych restauracji we Wrocławiu, gdzie zawsze mogę liczyć na coś pysznego od obsługi (fajni ludzie) i czasami od bywalców tej jadłodajni. Zacznę jednak od samego początku, a w międzyczasie będę podjadał kolejną porcyjkę pierogów.

Od niepamiętnych czasów kochałem jedzienie, fascynowało mnie wszystko, co było z nim związane (...). Zakradałem się do kuchni, by sprawdzić czy jakaś dobra dusza nie przygotowała czegoś wspaniałego do przegryzienia, czy czasami nie trzeba komuś służyć radą, jak doprawić potrawę lub wydobyć jej niepowtarzalny smak. Przecież nikt się tak nie zna na jedzeniu, jak właśnie ja. Jednak najwięcej wiem o pierożkach, dlatego nazywają mnie Pierożnik. Ten rodzaj potrawy mogę jeść przez siedem dni w tygodniu i o każdej porze dnia i nocy. W tej dziedzinie jestem mistrzem, zawsze wyczuję czy farsz jest odpowiedni, czy ciasto nie za grube. Tego wszystkiego nauczyłem się bywając w różnych kuchniach, restauracjach i domach. Dziś już na pewno wiem, że zrobienie dobrych pierogów to sztuka nad sztukami i nie każdy może się tego podjąć. (...) Trzeba rozumieć, że jest to najlepsza potrawa na świecie i wszystkie wymyślne dania nie mogą się równać z dobrze zrobionymi pierożkami. Dopiero, gdy będziesz to czuł i rozumiał, jest szansa, że pierożki pozwolą Ci być ich przyjacielem i na to, abyś umiał je dobrze wykonać. Właśnie najlepszym przyjacielem pierożków była moja babcia. Ona potrafiła zrobić je w taki sposób, że nie mogłem się oderwać od talerza i wciąż chciałem dokładki. Przeważnie robiła je z ziemniakami, białym serem i koperkiem. Całość polewała masełkiem ze skwarkami, a do filiżanki wlewała gęstą śmietankę. Mówię Wam, palce lizać. Latem zaś, gdy w lesie były jagody, jeżyny i maliny, pierożki nabierały całkiem innego smaku. (...) Pamiętam również inne oblicze pierogów, tych świątecznych, z kapsutą i grzybami. Odwiedzając różne kuchnie, miałem okazję poznać wszystkie dodatki, jakimi można urozmaicić niby zwykłego pieroga, ale nadal twierdzę, że najlepsze są po prostu "ruskie".

Wspomniałem Wam nieskromnie, że jestem mistrzem w rozpoznawaniu smaku pierogów. Mam na to potwierdzenie, a mianowicie w jednym z prestiżowych konkursów, zdobyłem pierwsze miesjce i w nagrodę dostałem ten wspaniały srebrny widelec. Mówię Wam, niepowtarzalne doświadczenie i jakie wyróżnienie, dlatego teraz to moje berło, z którym nigdy się nie rozstaję. A teraz pozwólcie, że wrócę do konsumowania, ponieważ znowu zrobiłem się strasznie głodny.

Camparis

pocztówka z Gazety Wrocławskiej

2008.04.11 Pierożnik

"Do naszego miasta zwabiły go świetne pierogi serwowane we wrocławskich
barach. Pierożnik wielokrotnie startował w zawodach jedzenia pierożków
i ma na swoim koncie wiele pobitych rekordów"

Camparis

[link widoczny dla zalogowanych] ze strony wiadomosci.24

Krasnale przybyły do stolicy Dolnego Śląska dawno temu i od razu się tu zadomowiły. Mimo iż muszą znosić nawet porwania, nadal pojawiają się kolejne. Razem jest ich obecnie około 40. Oto krasnale, które można spotkać na ulicach miasta.

Ul. Kuźnicza, "dzielnica studencka", na progu baru STP przysiadł z pierogiem na widelcu młody krasnal Pierożnik (zwany też Estępkiem).
Fot. Marta Szloser

Gość

Fot.: [link widoczny dla zalogowanych]

Gość

Moje fotki Krasnalka Pierożnika.

Gość

Futbolowe szaleństwo ogarnęło całą Polskę. A że naszej drużynie kibicuje i Wrocław, no to oczywiste jest, że kibicują też krasnoludki.

Np. po meczu z Niemcami wołają "Nic się nie stało".

Karasnal Pierożnik z tej okazji ubrał krasnalską czapkę w narodowe barwy, założył też kibicowski szalik - nie przeszkadza mu nawet upał.

Camparis

Pierożnik kibicuje naszym !!!!!!!!
POLSKA GOLA Very Happy

(a nie Polak gola Wink

)

Camparis

WROCŁAW Krasnoludzkie oblicze miasta

Pierożnik
„Jeśli kiepski z ciebie strzelec, wbij pieroga na widelec” śpiewały sobie Krasnale przy ich ulubionej rozrywce – polowaniu na pierogi. Trzeba było zaczaić się przy knajpianym stole i gdy jakiemuś człowiekowi wyskoczył spod widelca pieróg – natychmiast go nadziać i czem prędzej umykać. „Oddawaj pieroga!” – krzyczeli wówczas ludzie, co bardzo śmieszyło krasnoludki. Nie wiadomo, czemu.

Dumpling Eater
„If you Carnot shot a deer, hunt a dumping with a spear” sang dwarves at their favourite pastime- hunting dumplings. They needed to skulk at a bar table and when a dumpling jumped out of man’s fork, they skewered it and ran for their lives. “Give my dumpling back!” people screamed at them, which seemed hilariously funny to dwarves. Nobody knows why.

Piroggenbart
“Gib Piroggen einen Schuss, schnapp sie und verschwind’ mal, tschüss!” summten Zwerge bei ihrer Lieblingsunterhaltung – der Piroggenjagd. Man musste sich in einer Kneipe auf dem Tisch zum Lauern verstecken und sobald einem Menschen eine Pirogge von der Gabel gesprungen ist – sie schnappen und schnell fortlaufen. Gib die Pirogge zurück! – riefen damals Menschen und das war für Zwerge sehr komisch. Man weiß nicht, warum.